Effectiviteit.
Iets effectiever en meer levensreddend bestaat gewoon niet voor mij. Zou ik het er hierbij laten dan zou ik, als dit een forum item zou zijn, een storm aan reacties krijgen, zoals dat altijd zo gaat met dit soort items. Dat gaat dan heel voorspelbaar zoals, ga maar met mij de ring in dan stomp ik je, met je Aikido, er zo weer uit. Of mijn stijl is veel meer reality based dan de jouwe. Daar heb je niets aan. Enz.
Allemaal waar natuurlijk. Er zijn zat films op youtube die dat laten zien. Allemaal doen ze een beroep of bevredigen ze een oppervlakkig primair gevoel. Die van de sterkste moet winnen.
Maar wint de sterkste altijd? En wat is winnen?
Aikido dwingt allereerst naar binnen te kijken en daar wat mee te doen. Leren ontvangen en geven binnen gezonde kaders. Want hoe meer ik geef hoe meer ik val en hoe minder ik geef des te minder valt er aanbeiden kanten wat te leren. Binnen de veiligheid van de trainingen en je mede aikidoka’s kan je daarin experimenteren. Daarin is nog niet 1 werkelijke klap gevallen maar toch zijn de grenzen verkend en belangrijke lessen geleerd.
De aard van Aikido is een niet botsende. Tijdens het Aikido leren, leer je door niet confronterend de “tegenstander” binnen jouw cirkel te initiëren. De cirkel waar jij het middelpunt van bent. Confronterende stijlen leren je, bij conflict, te reageren met kracht en agressie. Ook leuk. Ik heb het beroepshalve jarenlang gedaan met veel plezier. Maar de uitdagingen die Aikido mij gaf zag ik daar niet in. Die uitdagingen gaan verder dan techniek, het leren incasseren en heel mooi toepasbaar in het dagelijks leven. Als kern van de Aikido beoefening moet altijd de Budo geest aanwezig te zijn.
Warrior en de aard van de mens.
De hele geschiedenis van de mens staat bol van conflicten. Hoe meer men georganiseerd werd des te meer werden die conflicten dat ook. Een ongelofelijke versnelling vond plaats in de afgelopen 150 jaar. Een belangrijk factor daarvan is de Industriële revolutie. Ook maakte die revolutie dat de methodes die de strijder van vroeger hadden ontwikkeld om in reine te komen met zichzelf veranderden of werden verloren. De noodzaak van dergelijke rituelen of gewoonten zijn belangrijk gebleken. Strijders die terug kwamen uit de grote oorlogen van deze en afgelopen eeuw bleken van de strijd niet echt opgeknapt. Ze waren niet in staat om bv s’nachts hun verhaal aan hun medestrijders te kunnen doen. Echt heel belangrijk voor de verwerking van de trauma’s die zij opdeden.
Kennelijk ligt het niet in de menselijke aard andere grote schade aan te brengen of zo maar klakkeloos iemand van het leven te beroven. Ik kan uit eigen ervaring zeggen dat de opluchting verassend en groot was toen ik, geconfronteerd met iemand die een vuurwapen op mijn richtte, uiteindelijk niet hoefde te vuren. Dit terwijl ik mentaal en fysiek op mijn taak was toebereid.
Hoe realistisch is het dan om in prive situatie te trainen om andere mensen te ernstig te verwonden of te doden. Wat doet het dan met je als je het door het actie-reactie model dan uiteindelijk een anders leven heb genomen? Ik kan het goddank niet zeggen.
Misschien ligt in het bovenstaande artikel en bovenstaande tekst ook dan de logica van het gebruik van Aikido bij veteranen met PTSD(PTSS) in de Verenigde Staten. Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat mijn Aikido ervoor gezorgd heeft dat ik ondanks, toen bleek dat ik langgeleden Ptss had opgelopen, nog redelijk normaal in mijn agressie beheersing was. Ook was de connectie die ik had met mijzelf en de buitenwereld nog redelijk normaal. Ptss veroorzaakt een storing daarin. Het weghalen van het trauma kan je echter niet zelf, daarin heb je hulp nodig. Dankzij mijn werkgever was dat prima geregeld en snel gedaan. Daarna moet je lijf en brein zich echter weer resetten. Daarin hielp mijn Aikido mij ook. Door de Aikido beoefening bleef ik bewust van mijn lichaam en geest en kon grote stappen zetten omdat bepaalde blokkades verwijderd waren.
Voor mij allemaal zaken waarin het Aikido laat zien iets te zijn wat universeel het leven representeert.
